پلیس مسئله‌محور و ترس از جرم

ترس از جرم واکنشی احساسی است که با دو ویژگی وحشت و دلهره نسبت به جرم یا نمادهای آن مرتبط است. این پدیده اجتماعی در هر جامعه‌ای اهمیت فراوانی دارد، چراکه ما هر نوع ترسی را نمی‌توانیم بگوییم برای جامعه مضر است و حتماً باید میزان آن از خطر واقعی جرایم که افراد و جامعه را تهدید می‌نماید بیشتر و یا کمتر باشد. ترس از جرم باید در هر جامعه‌ای موردِتجزیه‌وتحلیل قرار بگیرد که این وظیفه در دیگر کشورها برعهده سازمان‌های پلیسی گذاشته شده است. درمجموع سه رویکرد کلّی در سازمان‌های پلیسی وجود دارد که عبارتند از: رویکرد سنتی، رویکرد جامعه‌محور و رویکرد مسئله‌محور. رویکرد مسئله‌محور پلیس که اولین بار توسط هرمان گلداشتاین مطرح شد شامل تمرکز بر مسائل خاص و متناسب‌سازی راهبرد خود به آن مسئله شناسایی‌شده می‌باشد. لذا این شیوه با پلیس سنتی که یک روش را برای همه مسائل به‌طور یکسان به‌کار می‌برد، متفاوت است و برای هر مشکلی روشی خاصی را تعریف می‌کند و در تعریف شیوه‌ها، رهیافت مسئله‌محوری به این اعتقاد می‌باشد که پلیس باید فراتر از توانمندی‌های اجرای سنتی قانون دیده شود و لازم است خیل عظیمی از روش‌های دیگر ممکن را برای مشکل تعریف‌شده به‌کار ببرد؛ پلیس برای اجرای این رویکرد از فرایندی به‌نام سارا استفاده می‌نماید. این فرایند با چهار روش بررسی، تجزیه‌وتحلیل، واکنش یا پاسخ و ارزیابی کار خود را انجام می‌دهد. این روش شیوه‌ای علمی است که با بهره‌گیری از آن بر بسیاری از مشکلات و مسائل پلیسی و اجتماعی می‌توان فائق آمد. در این روش قبل از اینکه ما مشکلی را بررسی دقیق نکنیم و موردِتجزیه‌وتحلیل قرار ندهیم، نمی‌توانیم پاسخی برای آن در نظر بگیریم و تمام پروژه‌ها و اهداف آنها باید با بررسی‌های دقیقی صورت پذیرد، به‌عنوان‌مثال ما ابتدا باید ببینیم که آیا ترس از جرم واقعاً در یک منطقه یا شهر مشکلی حاد است یا نه؟ یا اینکه میزان آن با رقم بزهکاری چه‌مقدار متفاوت است و پس از بررسی‌های لازم پاسخ‌هایی منطقی برای آن در نظر بگیریم.